Σήμερα ήρθε στο μουσείο ένας παλιός συνάδελφος, ιδιαίτερα αγαπητός, με τον οποίο περάσαμε δύσκολες στιγμές στις πρώτες εκείνες προσπάθειες να στήσουμε μια έκθεση. Ξενύχτια, πρόχειρο φαγητό και αργά τα ξημερώματα, λίγος ύπνος πάνω σε γραφεία, σε χαρτόκουτες στο πάτωμα του εκθεσιακού.
Και μετά "ενηλικιώνεσαι" και μοιάζει να μη μένει τίποτε από όλα αυτά. Και δέχεσαι μια τυπική επίσκεψη και τον ξεναγείς στις νέες εκθέσεις και συζητάς περί ανέμων και υδάτων, για τη συλλεκτική αξία του τάδε αντικειμένου, για τις παραξενιές του δείνα συλλέκτη, για την αδυναμία τεκμηρίωσης του χ αντικειμένου. Και πατώντας πάνω στην παλιά οικειότητα, στο τέλος της κουβέντας, έρχεται η αυθόρμητη ερώτηση: γιατί είμαστε ψυχροί; Δεν ξέρω.
Και με πιάνει το παράπονο. Η ομάδα εργασίας εκείνη είχε μια ζωντάνια και ένα ζήλο που δε μπόρεσα να ξαναβρώ. Και ίσως γι' αυτό να είμαι τόσο antimuseum, γιατί στην πορεία μου ήταν δύσκολο να εμπνεύσω σε άλλους την ίδια ζωντάνια και σιγά- σιγά αδυνατώ να τη βρω κι εγώ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
εγώ πάλι, που δεν μπορώ να δουλέψω αν στερηθώ τη ζωντάνια που λες, έχω απλώς αρχίσει να υποψιάζομαι ότι είμαι χαζοχαρούμενη... χωρίς αυτή την απόλυτη πίστη ότι αυτό με το οποίο καταπιάνομαι κάθε στιγμή, είναι - τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα εκείνο - το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, τότε μου είναι απολύτως αδύνατο να συγκεντρωθώ και να είμαι γόνιμα δημιουργική. μακάρι να το κατανοούσε αυτό και το σύνολο των φίλων/συνεργατών μου... θα ήταν όλα τόσο καλύτερα... όχι άλλο γκρι!
Αυτό το λέει ο άνθρωπος που επινόησε τον όρο γκρι;
Μήπως μετάνιωσες και για τον όρο μπισκότο; Έχω αρχίσει να διαδίδω τη θεωρία σου και σε άλλους - άλλες για την ακρίβεια- και την αποδέχονται με ενθουσιασμό.
Για να κάνω μια μικρή ανακεφαλαίωση (σύνοψη στα μουσειολογικά) γκρι θεωρούμε οτιδήποτε δε χρειάζεται ή δεν αντέχουμε να δούμε. Εφτά, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Ο όρος συνοδεύεται και από την αυθόρμητη έκφραση "τα βλέπω όλα γκρι", που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Όσο για το μπισκότο, είναι αυτό το μικρό δώρο που περιμένουμε να μας έρθει μετά από μια (μακρά συνήθως) περίοδο που όλα πάνε στραβά ή δύσκολα.
Τελικά, με δύο λόγια τα έχεις πει όλα: τα μουσεία είναι γκρι και περιμένω το μπισκότο μου...
Φιλιά ανώνυμο 7!
Δημοσίευση σχολίου