12.07.2009

Ζωή σαν πάρτυ σε μουσείο


Δειλά αλλά σταθερά λέω να λύσω τη σιωπή μου. Δεν έχω να καταγράψω κάτι αστείο ή συγκλονιστικό ή θαρραλέο. Λίγο σινεμά, κανένα μουσείο, η κλασική πια ξενάγηση των φιλοξενούμενων στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης, παρουσιάσεις, ομιλίες, εγκαίνια και όλα βαίνουν καλώς. Ή μήπως όχι;

Όχι. Γιατί δε βλέπω τίποτε που να μου κινητοποιεί τη σκέψη, ειλικρινά τίποτε. Βλέπω καλές ή κακές προσπάθειες, μικρές αλήθειες ή μεγαλύτερα ψέματα, ιεραρχίες, ομάδες, αλλά δε βλέπω τίποτε προκλητικό, τίποτε συγκλονιστικό. Τίποτε. Δεν έχω υπάρξει ποτέ πιο δραστήρια "κοινωνικά" και ποτέ πιο βαριεστημένη. Λίγη πρόκληση, κάπου;

Μέχρι και το ΝΜΑ αρχίσει να μου φαίνεται λιγότερο κακό μετά από τόσες φορές που έχω πάει. Και είναι αλήθεια ότι αφού έχεις φάει τις πρώτες κρυάδες, τον αποσυντονισμό, το ψυχρό περιβάλλον, τις αδιάφορα παρουσιασμένες πληροφορίες, τα πακτωμένα γλυπτά που έβγαζες τα μάτια σου να διαβάσεις ως φοιτητής από τις κακοτυπωμένες φωτοτυπίες του corpus, την απογοήτευση των εκμαγείων (αλήθεια, γιατί τόσες μακέτες; κανείς δεν τους μίλησε για τις νέες τεχνολογίες;), τελικά το παίρνεις πια απόφαση ότι την άκρη θα τη βγάλεις μόνος σου.

Και τότε είναι ωραία -σχεδόν. Σα να έχεις πάει σε ένα πάρτυ που είναι γεμάτο celebrities, αλλά δεν έχεις κανένα να σου εξηγήσει ποιος είναι ποιος. Έχεις τη χαρά ότι ήσουν κι εσύ εκεί, αλλά αν θέλεις να καμαρώσεις περισσότερο στους φίλους σου για το ποιους είδες, δε μπορείς να το κάνεις. "Είδα τον... έλα μωρέ, αυτόν που παίζει σε εκείνο το σίριαλ... τι σε ποιο κανάλι είναι, δεν ξέρεις;" Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν ξέρεις, αλλά ότι μάλλον δε θα μάθεις και ποτέ...

Και η ζωή κυλάει αργά στη χώρα του ποτέ ποτέ. Λίγη αδρεναλίνη κανείς;

9.27.2009

Hipsters

Απλά τέλειο!

8.25.2009

Διπλά πορτρέτα

Σέριφος, 21 Αυγούστου 1916
Πολύ πριν την απεργία στο Σικάγο, οι μεταλλωρύχοι της Σερίφου απεργούν,
διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η σύγκρουση σφοδρή, με θύματα.

Σέριφος, 21 Αυγούστου 2009
Στο Μεγάλο Λιβάδι, στην ταβέρνα του Κύκλωπα, δύο παρέες: μια νεόπλουτων φερέλπιδων τριαντάρηδων και μία εικοσάρηδων φοιτητών, διεκδικούν δυο τραπέζια στην ακροθαλασσιά. Needless to say who won.
Στο Μεγάλο Λιβάδι, στην πλατεία δίπλα στη θάλασσα, μια πρόχειρη εξέδρα με στημένη μικρή ορχήστρα, μια προτομή καλυμμένη με ύφασμα, σημαίες μικρές ελληνικές, σχολικές, και ροτόντες στολισμένες με λευκά τραπεζομάντηλα. Needless to say who won...

Λίγα ερείπια έμειναν από τα μεταλλεία μέσα στη θάλασσα και παραδίπλα, το πιο σεμνό μουσειάκι που μπορεί να έχετε δει. Απολαύστε, πριν το "κερδίσουν" κι αυτό.

7.01.2009

Εν οίδα, ότι ουδέν είδα!

Εκθέσεις, φεστιβάλ, εγκαίνια, προεγκαίνια, ημερίδες, ομιλίες, κι άλλα θαυμαστά κι εγώ δεν είδα τίποτε. Δε θέλω. Αρνούμαι! Άγκωσα, που λένε και στην Πελοπόννησο (νομίζω). Αντίθετα, είδα καινούρια στέκια, μπαράκια, ταβερνάκια, συλλεκτικά θερινά σινεμά και πάαααρα πολλά παπούτσια! Δέκα πόντους ψηλότερη λοιπόν, μαθαίνω να ισορροπώ - με άνεση τολμώ να πω- μεταξύ του δικαιώματος στην τεμπελιά και της αέναης πάλης με τις τύψεις.

Όπως καταλάβατε, νέα μουσειολογική ανάρτηση... αγνοείται από πλευράς μου.
Πειράζει;
; )

3.03.2009

Και ποιο το κακό; Δείτε ένα ωραίο μουσείο...

















Ένα μικρό σχόλιο στο φλέγον θέμα των αντιγράφων - εκμαγείων

12.14.2008

Και πώς περνούν τα χρόνια...

Κάποια χρόνια πριν είχα βρεθεί στη Γένοβα, για να ζήσω τη στιγμή της γενιάς μου, όπως πίστευα. Παντελώς απροετοίμαστη και μέσα στην αφέλεια, ένιωθα ότι έπρεπε να διαμαρτυρηθώ για κάτι τόσο μεγάλο και τόσο έξω από μένα, που μπήκα στο πλοίο και έφτασα στην Ιταλία. Μόλις πατήσαμε το πόδι μας εκεί, με τη συνθήκη της Σέγκεν να μην ισχύει πια, ακούσαμε για τη δολοφονία του Κάρλος Τζουλιάνι. Πανικός. Μετά βρεθήκαμε σε μια πόλη γεμάτη οδοφράγματα, με μπλόκα της αστυνομίας παντού. Είχαμε μπει σε εμπόλεμη ζώνη. Μας πήγαν σε ένα πάρκινγκ, όπου θα μέναμε για τις επόμενες μέρες. Πάρκινγκ λιμανιού, δίπλα στη θάλασσα, όπου μας παρακαλουθούσαν στη διάρκεια της νύχτας με προβολείς από ελικόπτερα.
Τη μέρα της μεγάλης πορείας, βρέθηκα να τρέχω να αποφύγω τους αστυνομικούς, χωρίς να έχω κάνει απολύτως τίποτε. Απλά συμμετείχα σε μια πορεία, σε ένα τελείως ειρηνικό μπλοκ. Άπειρες ώρες μετά, μετά από άγριο κυνηγητό και φόβο, ξαναγυρίσαμε στο πάρκινγκ, για να δούμε το απίστευτο: στη διάρκεια της μέρας είχαν γίνει επεισόδια και εκεί. Ένα τεράστιο πάρκινγκ γεμάτο άδεια κουτιά από δακρυγόνα, ληγμένα εδώ και χρόνια! Αυτό σε πείραξε, θα μου πεις...
Δεν ήξερα ακόμη τι θα ακολουθούσε. Το ίδιο βράδυ, μπήκαν οι αστυνομικοί στο μέρος όπου είχαν καταλύσει οι άνθρωποι της Indymedia. Πυροβολισμοί, κρότοι, φωνές, ασθενοφόρα, πυροσβεστικά οχήματα, σκοτάδι, φόβος και μια σειρά από "αύρες", τα μικρά τανκς, να έχουν περικυκλώσει το πάρκινγκ όπου μέναμε, για να μην τολμήσουμε να κάνουμε τίποτε.
Από τότε, φοβάμαι όποτε βλέπω αστυνομικό. Η ελευθερία της γνώμης σε μια ελεύθερη Ευρώπη εξανεμίστηκε για μένα τη στιγμή που βρέθηκα στο σημείο που είχαν δολοφονήσει το Τζουλιάνι. Και βρέθηκα εκεί τρέχοντας για να ξεφύγω από κάποιους που δεν ήξερα, για κάτι που δεν έκανα.
Δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά, γνωρίζω ότι δεν αποτελούν συγκροτημένο - και δη πολιτικό- λόγο, αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι που τα τελευταία χρόνια καθόμαστε και περιμένουμε όλο από νεαρότερες ηλικίες να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους. Φοβάμαι που φοβάμαι αρκετά για να μην είμαι μαζί τους. Φοβάμαι που δεν έχω επιχειρήματα.

10.07.2008

Web 3.0

Δείτε τι διάβασα σήμερα, που μου φάνηκε ενδιαφέρον...
"Διαβουλεύσεις για τη μετάβαση στο Web 3.0
...«Internet των πραγμάτων» σημαίνει ότι μέσω του Διαδικτύου θα πραγματοποιείται ασύρματη αλληλεπίδραση μεταξύ μηχανών, οχημάτων, συσκευών, αισθητήρων και πολλών άλλων διατάξεων. Η τεχνολογία αυτή ήδη καθιστά δυνατές ηλεκτρονικές κάρτες εισιτηρίων και θα επιτρέψει σε κινητές συσκευές να ανταλλάσουν πληροφορίες για την εκτέλεση πληρωμών ή την ανάκτηση πληροφοριών από διαφημιστικές πινακίδες. Προβλέπεται ότι η τεχνολογία αυτού του είδους θα έχει εγκατασταθεί σε περισσότερο από 1 δισεκατομμύρια τηλέφωνα το έτος 2015."

Η δημόσια διαβούλευση σχετικά με το «Ίντερνετ των πραγμάτων» διατίθεται στη διεύθυνση: http://ec.europa.eu/yourvoice/ipm/forms/dispatch?form=IOTconsultation

ξένοι