Εκεί γύρω στα 30, όταν οι σπουδές, η εργασία, η οικογένεια τείνουν ή μοιάζουν να αποκαθίστανται, επέρχεται μια στιγμή που βλέπεις ξεκάθαρα μέσα από την κλειδαρότρυπα τη μελλοντική σου ζωή. Φαίνεται ότι όλοι αυτοί οι τομείς λειτουργούν με δίπολα και σηματοδοτούν το πέρασμα στην ενήλικη ζωή
μόνος / σε σχέση
εργασία για βιοπορισμό / εργασία για βιογραφικό
αιώνια έφηβη / μανούλα
σπίτι ενήλικα / σπίτι φοιτητή
Τα δίπολα αυτά είναι τόσο έντονα που μοιάζει να μην υπάρχει χώρος για ενδιάμεσες επιλογές. Είτε γειώνεσαι είτε πετάς...
Η Ρ. μου είπε όμως κάτι, που νομίζω ότι πρέπει να το μοιραστώ:
" χρειάζεται τουλάχιστον σε ένα δίπολο να επιλέξεις να πετάξεις για να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος".
Μου μένει να βρω ποιο είναι αυτό. Εσείς;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Τα εν λόγω δίπολα, και άλλα πολλά που ο καθένας μας θα μπορούσε να σκεφτεί και να καταθέσει, είναι αντιθετικά... "αυτό ή εκείνο"... Γιατί να μην ξεκινάμε από μια αφετηρία συνθετικής προσέγγισης? γιατί για παράδειγμα το φοιτητικό σπίτι να δώσει τη θέση του στο ενήλικο και μαζί με την βρώμα και την ακαταστασία να φύγουν και τα λίγο πιο εναλλακτικά έπιπλα και χρώματα, και να αντικατασταθούν με την κα Ελμίρα κάθε Τρίτη 3-6 και έπιπλα Βαράγκη, πληρωμένα από τα πεθερικά που ανταγωνίζονται μεταξύ τους στις αρχικές παροχές, του εντυπωσιασμού του αντίπαλου ζεύγους πεθερικών κ.ο.κ. "φτηνό και πρόχειρο" το παράδειγμα, αλλά νομίζω κατανοητή η σκέψη πίσω από αυτό... γιατί να θεωρήσουμε ότι υπάρχει δουλειά που αποδίδει καλά λεφτά και άλλη που δίνει ευχαρίστηση μόνο? και στο τέλος τέλος, τη λεπτή γραμμή της ισορροπίας την τραβά ο καθείς για τον εαυτό του και την αναπροσαρμόζει διαρκώς. το σίγουρο είναι ότι κάπου θα γέρνει καλύτερα το πράγμα και κάπου όχι. θέμα τύχης ή υποσυνείδητου θα το έλεγαν κάποιοι...Δεν νομίζω ότι έχουμε να λογοδοτήσουμε σε κανέναν, πόσο μάλλον σε νόρμες κοινής λογικής και συνήθειας, παρά μόνο στον εαυτό μας την ώρα που μένουμε απολύτως μόνοι και κάνουμε το "ταμείο" μας... Αν απομυθοποιήσεις και τις νόρμες αυτές, μπορεί να σταματήσουν να φαντάζουν απειλητικές πια...
παιζοντας γιο-γιο αναμεσα στα διπολα θα βρουμε, λεμε τωρα, ισως , καποια στιγμη, για καποια δευτερα, σε ψευδαισθηση που ομως θα φανταζει υπεροχο αυτο που νομιζουμε οτι θελουμε.μετα απο λιγο μπορει να μην το θελουμε! δικαιωμα μας!! ή ακομα καλυτερα να θελουμε κι αλλα...
Δημοσίευση σχολίου