Εν οίδα, ότι ουδέν είδα!

Εκθέσεις, φεστιβάλ, εγκαίνια, προεγκαίνια, ημερίδες, ομιλίες, κι άλλα θαυμαστά κι εγώ δεν είδα τίποτε. Δε θέλω. Αρνούμαι! Άγκωσα, που λένε και στην Πελοπόννησο (νομίζω). Αντίθετα, είδα καινούρια στέκια, μπαράκια, ταβερνάκια, συλλεκτικά θερινά σινεμά και πάαααρα πολλά παπούτσια! Δέκα πόντους ψηλότερη λοιπόν, μαθαίνω να ισορροπώ - με άνεση τολμώ να πω- μεταξύ του δικαιώματος στην τεμπελιά και της αέναης πάλης με τις τύψεις.

Όπως καταλάβατε, νέα μουσειολογική ανάρτηση... αγνοείται από πλευράς μου.
Πειράζει;

; )